حاتم طایی هیچگاه اسمش رو روی درخت یا سنگی حکاکی نکرد،

او حتی با هیچ قلم ، مرکبی و رنگی  اسمش رو روی در و دیوار کسی ننوشت ؛

ولی در کمال تعجب ، نامش دنیا رو پر کرده !

با جوهره محبت نامت را بر دلها بنگار؛

بگذار نیکویی نامت را زنده نگهدارد …

انسان میل به جاودانگی داره و من این رو می پذیرم …

ولی آیا راهش اینه که : یک اسپری رنگ بگیریم و راه بیوفتیم هر جایی اسم مون رو بنویسیم

( فلان کسک از فلان جا ! )